پای صحبت‌های نسیبه صادق نژاد ، نقاشی و نمایشگاه عرصه خیال
پای صحبت‌های نسیبه صادق نژاد ، نقاشی و نمایشگاه عرصه خیال
مجله لاهیجان | نوزدهم تا بیست‌وچهارم تیر ماه امسال، نمایشگاهی از نقاشی‌های نسیبه صادق نژاد در نگارخانه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان برپا شد. درباره این نمایشگاه با برگزارکننده‌اش به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.
ـ ضمن معرفی، کمی از خودتان بگویید.
اینجانب نسیبه صادق نژاد کارشناس ارشد نقاشی و موسس آموزشگاه هنری درفک لاهیجان که تقریبا به مدت ۱۰ سال است نقاشی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم. جدا از تحصیلات دانشگاهی در این رشته، دوره‌های تخصصی سبک‌ها و تکنیک‌های نقاشی را در محضر اساتید به نام فراگرفتم. اما شروع این مسیر را باید از کلاس‌های نقاشی استاد حسن رحیمی بدانم. در فضای ساده و صمیمی آتلیه این استاد مهربان و جمع دوستان هنرمند،علاقه واقعی‌ام به نقاشی بروز کرد و از آن زمان بود که فهمیدم هیچ چیز به اندازه هنر نمی‌تواند پاسخگوی احساس سرشارم باشد، اگرچه اکنون می‌دانم نقاشی تنها یک حرفه نیست، یک همدم و همراه است و به نظرم این در تمام رشته‌های هنری صادق است. کسی که دریابد هنر موجب آرامش روحش می‌شود چگونه می‌تواند آن را از خود جدا کند. آن موقع است که هنر جای همه چیزهای دیگر را می‌گیرد، وابسته‌ات می‌کند و تابلوهایت می‌شوند فرزندانت که بخشی از وجودت را در آن‌ها جا می‌گذاری. عاشق هنر شدن یعنی این. دغدغه هر روزت می‌شود. برای همین می‌گویم تنها یک حرفه نیست، عشق است. این‌ها را از خودم نمی‌گویم، با چشمانم دیده‌ام، کافی است به محضر اساتیدی که سال‌ها به کار هنری می‌پردازند بروید تا این آرامش و عشق را ببینید. برای من کلاس‌های استاد محمدباقر اقامیری که دوره نگارگری را با ایشان گذراندم این‌گونه بود. یا کلاس‌های استاد محسنی کرمانشاهی یکی از بزرگ‌ترین طبیعت‌نگاران ایران، و کلاس‌های استاد شاهین آروین که تکنیک آبرنگ و اکریلیک را از ایشان آموختم.
ـ نمایشگاهی که در تابستان برگزار کردید چندمین نمایشگاه شما بود؟ و آیا نمایشگاه موفقی شد؟
نمایشگاه «عرصه خیال»که در تیرماه ۱۴۰۰ برگزار شد دومین نمایشگاه انفرادی من بود که رویکرد کارها با نمایشگاه اول تفاوت کامل داشت. تعداد ۴۰ اثر با سبک‌های ناتورالیسم، اکسپرسیونیسم و کانسپچوال به نمایش درآمد. بیانیه نمایشگاه «از عرصه خیال می‌رسند به پهنای بوم، رویاهایی که در هماغوشی رنگ‌ها فریاد می‌شوند» بیشتر اشاره به کارهای یک سال اخیرم داشت که با قلم شخصی‌تر و سبک متفاوت‌تر و با الهام از ذهنیاتم کشیده شده بودند و از آنجا که تمایل داشتم بازخورد مخاطبین را در مورد کارهای اخیرم بدانم می‌توانم بگویم نمایشگاه موفقی بود. از سویی حضور اساتید و آشنایان دلگرمی و انگیزه برای تلاش بیشتر را ایجاد کرد. علاوه بر نمایشگاه‌های انفرادی تاکنون در شش نمایشگاه گروهی در گالری‌های تهران، سه نمایشگاه گروهی در گیلان و یک نمایشگاه گروهی در مازندران شرکت کرده‌ام. البته علاقه شخصی‌ام بیشتر به نمایش آثار در فضای باز و عمومی است. به نظرم نوعی غریبگی با نقاشی در بین عوام وجود دارد و بخشی از وظیفه هنرمند نقاش است که موجبات آشنایی بیشتر مردم با نقاشی را فراهم کند. در همین راستا برنامه نمایش آثار در کافه‌ها در سال‌های ۹۷ و ۹۸ انجام شد. کافه قاب و کافه نیما در لاهیجان و کافه مهران لنگرود از جمله کافه‌هایی بودند که به مدت یک ماه نمایش آثار نقاشی من و دوستانم در آن‌ها برگزار شد. همچنین در سال ۹۸ نمایش یک روزه آثار در فضای باغ ملی لاهیجان و جشنواره ملی کاسپین انجام شد که بازخورد بسیار خوبی داشت. دو ورکشاپ در فضای باز هم در سال‌های ۹۸ و ۹۹ با همکاری اداره فرهنگ لاهیجان انجام شد.
ـ کمی از دغدغه‌های شخصی خودتان و برنامه‌ها و اهدافی که برای آینده دارید بگویید.
یکی از دغدغه‌های اصلی نه تنها من بلکه بیشتر نقاشان، کسب درآمد از حرفه مورد علاقه خودشان است. متاسفانه این موضوع موجب می‌شود که نقاشان به دنبال حرفه دیگری برای کسب در آمد بروند و نقاشی را به عنوان حرفه دوم در نظر بگیرند و یا گاهی تنها در همین رشته مشغول باشند، اما به جای تولید هنر خلاقه، به دنبال سلیقه بازار بروند و هنر خود را به این درجه نزول دهند که هر آنچه مشتری‌پسند باشد، بکشند. و در مورد قسمت بعدی سوال باید بگویم برای من که آدمی نیستم در یک نقطه توقف کنم همیشه در حال یادگیری هستم و خودم را همچنان هنرجو می‌دانم و معتقدم که هنر و نقاشی پایانی ندارد. درواقع دریایی است که شاید من نقطه‌ای از این دریا هم نباشم. پس باید ادامه داد و توقف نکرد به قول استاد عزیزم استاد توسی که همیشه این جمله را می‌گوید «به آن عاشقم که رونده است».