سرمقاله شماره ۳۸ ـ حرف اول ـ انتشار منظم مجله کار آسانی نیست
سرمقاله شماره ۳۸ ـ حرف اول ـ انتشار منظم مجله کار آسانی نیست
باور کنید انتشار منظم و مستمر مجله در شهری که در آن، روز قلم از کارشناس هواشناسی تقدیر می‌کنند کار آسانی نیست، و اصلاً کار جدی مطبوعاتی و رسانه‌ای، با یا بدون این جنس بدسلیقگی‌ها هم کار آسانی نیست که اگر آسان بود این همه مدعی که در این چند سال اخیر آمدند وسط میدان و حتی چندتایی از آن‌ها هم از هیئت نظارت بر مطبوعات مجوز رسمی فعالیت گرفتند می‌توانستند حداقل چهار تا شماره نشریه دربیاورند یا سایت‌شان را حداقل دو سه ماه منظم به روز کنند که خب می‌دانیم درنیاوردند و به روز نکردند و همان قدم اول در مواجهه با سختی‌ها و پیچیدگی‌ها و فشارهای کار کم آوردند و به قول قدیمی‌ها عطای کار را به لقایش بخشیدند و بازی را شروع نکرده صحنه رقابت را واگذار کردند، که البته نه قبلاً و نه الان و نه بعدها رقابتی نبوده و نیست و در این برهوت فرهنگ اصلاً میدانی باقی نمانده که رقابتی داخلش انجام بشود و اگر به زعم آن‌ها و برخی دیگر رقابتی بوده (که باز هم تاکید می‌کنم نبوده) این رقابت در ذهن و توهمات خودشان جریان داشته و ما از همان روز اول سرمان به کار خودمان گرم بوده و ان‌شالله از این به بعد هم رویه‌مان همین خواهد بود، و چون سرمان به کار خودمان گرم بوده و روی دغدغه‌های خودمان متمرکز بودیم خیلی حرف‌های کینه‌توزانه را نشنیده گرفتیم و خیلی حرف‌های دیگر را هم واقعاً نشنیدیم، که از بزرگ‌ترهای این کار یاد گرفتیم فکر کردن به چیزهایی که ارزش تفکر ندارند ذهن ما را از مسائل اصلی منحرف می‌کنند و حرفه‌ای‌گری اصولی دارد که یکی از این اصول «تلاش» برای اثبات توانایی‌ها در عمل، و نه در حرف و ادعا و خیالات است و امیدوارم انتشار شماره ۳۸ام مجله لاهیجان هم در این اوضاع بد اقتصادی و فرهنگی، «تلاش» قابل دفاعی باشد.
هنوز و همچنان سایه کرونا، این ویروس چینی لعنتی بر زندگی ما سنگینی می‌کند و معلوم هم نیست که این سایه چه زمانی کم‌رنگ می‌شود یا از بین می‌رود. خبرهایی که درباره ساخت واکسن و زمان ورود آن به بازار منتشر می‌شود ضدونقیض‌اند و بیشتر از آنکه مایه دلگرمی باشند، به سردرگمی‌ها و ابهامات دامن می‌زنند. شهر ما هم از همان ابتدای ماجرا یکی از کانون‌های شیوع ویروس و همه‌گیری بیماری بود و با توجه به شرایط (یعنی نحوه رعایت پروتکل‌های بهداشتی از سوی شهروندان و ورود مسافران و مسائل دیگر) احتمالاً تا پایان ماجرای کرونا، لاهیجان یکی از مناطق قرمز باقی بماند. البته نمی‌شود از مردم خواست به توصیه‌ها و قوانین وضع‌شده پایبند بمانند، اما برای انجام کارهای جزئی و کوچک در اداراتی مثل دارایی و تأمین اجتماعی و ثبت اسناد، ساعت‌ها و روزها معطل شوند و مثلاً برای یک امضای ساده چند روز پیاپی مجبور به مراجعه حضوری باشند. آنقدر رسانه‌ها و مردم درباره این مسائل و مشکلات و نیز درباره تأثیر منفی و مخرب کرونا بر اقتصاد کشور (به تبع آن اقتصاد شهرستان ما) گفته‌اند که دیگر حرف ناگفته‌ای باقی نمانده است. حتی درباره شروع زودهنگام سال تحصیلی هم بسیار گفته و نوشته‌اند و دیگر نیازی به تکرارشان نیست. حتی نوشتن از آنچه این روزها بر فرهنگ و هنر می‌گذرد هم ضرورت و فایده‌ای ندارد، که در زمانه‌ای که معیشت و کسب‌وکارها با بحران‌های جدی مواجه‌اند و جامعه برای بقای خود با اهریمن ناامیدی می‌جنگد جای چنین بحث‌هایی باقی نمی‌ماند.
سرمقاله شماره ۳۸ ـ فصلنامه لاهیجان، پاییز ۱۳۹۹