عملکرد نادری و تأملی بر یک جدال رسانه‌ای
عملکرد نادری و تأملی بر یک جدال رسانه‌ای؛ نمونه‌ای از چیرگی حاشیه بر متن
ماجرای دیگری که در چند وقت اخیر، برای مدتی ذهن ما را به خودش کرد درگیری رسانه‌ای حول محور نگار نادری ، بانوی مدیر اداره‌ی فرهنگ و هنر شهرستان لاهیجان بود؛ که مدتی با تب و تاب ادامه یافت و بعد مانند همه‌ی جنجال‌های این‌چنینی شدت آن فرونشست و تقریباً به پایان رسید. جدال با نوشته‌ای در نقد عملکرد نادری آغاز شد و با پاسخ خود وی به جریان افتاد. بعد هم سایت‌ها و کانال‌های تلگرامی دیگر وارد این جدال شدند، و عده‌ای در دفاع از نادری و برخی هم در نقد و نکوهش وی مطالبی را منتشر کردند. نکته‌ی مهمی در این تقابل وجود داشت که از نظر ما ضروری است به آن توجه شود؛ اینکه آن به اصطلاح منتقدان عملکرد نادری همه‌ی نوشته‌های خود را بدون نام نویسنده منتشر می‌کردند؛ خودشان را اهالی فرهنگ و هنر و دلسوز هنرمندان می‌خواندند، اما از اینکه نام خودشان را عنوان کنند طفره می‌رفتند. این شائبه به حق در ذهن بسیاری شکل گرفت که احتمالاً همه‌ی این مطالب و هجمه‌ها از جایی هدایت می‌شود، و ماجرا نه عملکرد نادری در جایگاه مدیریت اداره‌ی فرهنگ که مسائل دیگری است. اما کسانی که به حمایت از نادری برخاستند و از سبک و شیوه‌ی مدیریت وی دفاع کردند، همگی بدون استثنا هنرمندان شناخته شده‌ی شهر ما و چهره‌های توانا و آبرومند هنری محسوب می‌شوند و هرکدام از آن‌ها جمع بزرگی از اهالی فرهنگ و هنر را نمایندگی می‌کنند.
و اما درباره‌ی خود نادری ؛ به نظر ما عملکرد وی در بحث مدیریت اداره‌ی فرهنگ و ارشاد شهرستان نه قابل دفاع، که ستودنی است. اینکه انتقاداتی به او و بیشتر از او به کل مجموعه‌ی فرهنگ و ارشاد وارد است، اینکه برخی هنرمندان به هر دلیلی احساس می‌کنند که نادیده گرفته می‌شوند، و مسائل دیگری از این دست همه درست و به جای خود معتبر، اما عملکرد نادری را باید درچارچوب درست آن، یعنی در قیاس با رؤسای قبلی اداره‌ی فرهنگ و نیز در نظر گرفتن امکانات و ابزارهایی که وی در اختیار دارد سنجید. نه اینکه یک وضعیت به زعم خودمان آرمانی و مطلوب را در ذهن‌مان تصویر کنیم و بعد افراد و مجموعه‌ها را در مقایسه با آن بسنجیم. نه نادری، که هیچ‌کس را نباید اینگونه داوری کرد. ما شاهدیم که نادری اداره‌ی فرهنگ و ارشاد را با بودجه‌ای نزدیک به صفر اداره می‌کند و فراتر از ظرفیت‌های موجود، از هر برنامه‌ی فرهنگی و هنری که امکان اجرای آن وجود داشته باشد حمایت می‌کند. از همه‌ی این‌ها مهم‌تر، اینکه او یکی از ما اهالی فرهنگ و هنر و چهره‌ای شاخص از میان خود ماست، و نسبت به مسائل فرهنگی و هنری، تحلیل و دیدگاه دارد. همچنین در کارهای مربوط به هر بخش، با اهالی آن بخش به مشورت و گفت‌وگو می‌نشیند و قواعد و آداب تعامل با اهالی فرهنگ و هنر را خوب می‌شناسد و رعایت می‌کند.
در نهایت اینکه، ما به همه‌ی عزیزانی دغدغه‌ی کار برای شهرستان لاهیجان و مردم آن را دارند (چه در حوزه‌ی فرهنگ و هنر و چه در حوزه‌های دیگر) توصیه می‌کنیم که به جای ورود به بازی‌هایی از این دست و دعواهای لفظی ـ که انصافاً در شأن شخصیت‌شان نیست ـ روی کار و وظایف اصلی خودشان متمرکز بمانند. انتظار مردم لاهیجان، به‌ویژه در اوضاع نابه‌سامان کنونی این است که همه کسانی که ذره‌ای دلسوزی برای این شهرستان دارند به مسائل اصلی فکر کنند و خودشان را با حواشی، آن‌هم حواشی سخیف درگیر نکنند. جنگ لفظی و دعواهای رسانه‌ای، بازی جالبی نیست و کسی در آن برنده نمی‌شود. چه بخواهیم و چه نخواهیم، سرنوشت مشترکی داریم و اگر وقت خودمان را برای چنین چیزهایی هزینه کنیم، درنهایت همه باهم می‌بازیم.
پی نوشت: عکس از امیر جمال پور