المان کتاب و حواشی آن؛ آن‌هایی که دلخور شدند
خبر دیگر، به ماجرای نصب المان کتاب در خیابان امام خمینی(ره)، ضلع جنوبی سازمان مدیریت حمل و نقل شهرداری برمی‌گردد. در این المان کتاب ، نام برخی از مؤلفان شهر ما به همراه آثار مکتوب‌شان دیده می‌شود. اصل خبر، آن‌هم میان انبوه اخبار و مشکلات روزمره‌ی ما اهمیت چندانی ندارد، اما حواشی آن جالب و قابل‌تأمل است و می‌توان درباره‌ی آن بحث و تأمل کرد. اینکه نام برخی از نویسندگان و شاعران و پژوهشگران معتبر لاهیجان در این المان کتاب دیده نمی‌شود، و همین موضوع باعث ناراحتی شماری از آن‌ها شده است. آنچه ناراحتی آن‌ها را تشدید می‌کند، این است که اعتقاد دارند تعدادی از نام‌های موجود در المان کتاب ، نام‌های معتبری نیستند و استدلال قابل‌دفاعی برای ثبتِ آثار آن‌ها در چنین جایی وجود ندارد. به هرحال هر تصمیمی که در آن عده‌ای انتخاب شوند و عده‌ای کنار گذاشته شوند، حتی اگر با درست‌ترین و اصولی‌ترین معیارها هم باشد، بازهم عده‌ای مخالف و ناراضی خواهد داشت. کسانی که از نبودن نام‌شان ـ به حق یا ناحق ـ رنجیدند، این واقعیت اصیل و خدشه‌ناپذیر را در نظر بگیرند که معیار داوری درباره‌ی آثار آن‌ها نه تصمیم یکی دو نهاد و اداره، و نه نظر تعدادی مدیر و کارشناس، که عمقِ ارتباطی است که مخاطبان‌شان با این آثار برقرار می‌کنند. این را هم فراموش نکنند که در بخش‌هایی از جامعه‌ی ما، معیارهای داوری به شدت تنزل پیدا کرده است؛ مثلاً سالخوردگی را معیار سابقه و پیشکسوتی می‌گیرند، یا صدای بلند و هیاهو را شاخصی برای جدیت و تعصب می‌پندارند؛ یا گاهی در مراسمی از گاوی دوپا به عنوان نویسنده تقدیر می‌کنند. پس خیلی ذهن خودشان را درگیر مسائلی تا این حد سطحی نکنند؛ و چنان‌که گفتیم روی ارتباط با مخاطبان آثارشان و گفت‌وگویی مستمر و عمیق با آن‌ها متمرکز بمانند.