محمود اصغری و کتاب جدیدش کتاب‌شناسی لاهیجان
محمود اصغری و کتاب جدیدش کتاب‌شناسی لاهیجان
ضرورت حمایت بیشتر از کوشش‌های اهالی فرهنگ
مجله لاهیجان ـ گروه گزارش: درباره محمود اصغری می‌دانیم که او چند تألیف در زمینه‌های مختلف دارد و به جز تدریس در دانشگاه و انجام برخی کارهای پژوهشی، با شماری از نشریات محلی نیز همکاری می‌کند. اما رسم و شیوه مجله ما بر این است که از مصاحبه‌شونده می‌خواهیم در آغاز کمی از خودش بگوید. اصغری با این بیت «به نام خداوند جان و خِرد/ کزین برتر اندیشه برنگذرد» شروع می‌کند و می‌گوید «من محمود اصغری، در شهر سرسبز و زیبا و تاریخی لاهیجان، در محله قدیمی کاروانسرابر زاده شده‌ام و در دبستان رُشدیه و دبیرستان عبدالرزاق لاهیجی دوره ابتدایی و متوسطه را به پایان رسانده‌ام و دوره تحصیلات تکمیلی را در رشته علوم سیاسی با موفقیت پشت سر گذاشته‌ام» و سپس می‌افزاید «با پیشینه تدریس در آموزش و پرورش، هم اکنون در دانشگاه به تدریس اشتغال دارم و عضو انجمن آثار و مفاخر فرهنگی لاهیجان نیز هستم.» درباره همکاری‌اش با نشریات هم می‌گوید «از سال ۱۳۸۲ خورشیدی، با نگارش مقاله‌ها و یادداشت‌هایی در زمینه‌های ایران‌شناسی، گیلان‌شناسی و مردم‌شناسی با رسانه‌های نوشتاری همکاری داشته و دارم.» علت گفت‌وگو ما با او، به انتشار کتاب جدیدش که با عنوان کتاب‌شناسی لاهیجان روانه بازار کتاب شده است برمی‌گشت و از این‌رو پرسش بعدی ما درباره همین کتاب بود. «تاکنون یازده جلد کتاب نوشته‌ام و کتاب‌شناسی لاهیجان هشتمین کتاب است که به همشهریان عزیز تقدیم شده. همان گونه که در پشت جلد کتاب‌شناسی لاهیجان توضیح داده‌ام، کتاب، پایه بنیادین تمدن بشری است و برای آگاهی از وجود این گنجینه‌ها، به کتاب‌شناسی نیاز داریم و تدارک کتاب‌شناسی، تنها با پویش و کُنش فرهنگی و علمی دانشوران، اندیشوران و فرهیختگان و با یاری سازمان‌های دولتی و ملی امکان‌پذیر می‌شود و درواقع یک کار گروهی است. تردیدی نیست که هیچ تحقیق و پژوهشی بدون وجود کتاب‌شناسی به سامان نخواهد رسید. کتاب‌شناسی لاهیجان نیز با هدف گردآوری، چینش و ساماندهی کتاب‌هایی با موضوع لاهیجان، به عنوان یک گیلانشهر تاریخی به سرانجام رسیده است. کتاب‌شناسی لاهیجان دارای ۲۹۴ صفحه، دیباچه، حرف اول، یک پیش نوشتار و دو یادداشت در مورد “کتاب‌شناسی از منظر اطلاع‌رسانی” و “به یاد لاهیجان، شهر ابریشم؛ کندوکاوی در گذشته‌ها” است و طراحی جلد آن را پسرم (آرش اصغری) انجام داده است. همه صدها کتاب‌شناسی کتاب‌های در پیوند با لاهیجان که در این کتاب گرد آمده، در ۱۸ سرعنوان تنظیم شده: لاهیجان‌شناسی؛ میراث تاریخی، فرهنگی، طبیعی وگردشگری؛ نام‌ها و نام‌آوران؛ لاهیجان در رسانه‌ها؛ چای؛ ابریشم؛ تاریخ؛ جغرافیا؛ اقتصاد؛ فرهنگ؛ خاطرات و زندگی‌نامه‌ها؛ سفرنامه و سفرنامه‌نگاران؛ جریان‌ها و جنبش‌های سیاسی، اجتماعی؛ ادبیات؛ شعر و ترانه؛ هنر و هنرمندان؛ آیین‌ها و جشن‌های باستانی و تاریخی؛ آشپزی و خوراکی‌های بومی و محلی.» همچنین درباره چرایی انجام چنین پژوهشی از او پرسیدیم و پاسخ شنیدیم که «آن گونه که در دیباچه نگاشته و یادآور شده‌ام، نگارش کتاب‌شناسی لاهیجان، آن‌گاه در اندیشه‌ام جاری شد که به عنوان یک روزنامه‌نگار و نویسنده، که دستی در قلم داشته و دارم، در قفسه کتابفروشی‌ها و کتابخانه‌های شهر و کشورم چنین مرجعی را نیافتم! همیشه در ذهن و اندیشه‌ام، این نکته درآمیخته بود که چرا باید گیلانشهر لاهیجان، با این دیرینگی فرهنگی، کتاب‌شناسی نداشته باشد و مجموعه کتاب‌هایی که در پیوند با فرهنگ و مردمان آن نوشته شده در یک کتاب گردآوری نشده باشد. از این‌رو اراده و تمرکزم را برای پدید آوردن چنین اثری ساماندهی نمودم و به هر روی، نگارش و چاپ آن آغاز شد و پیامد چنین پویشی، کتابی است که هم اکنون به همشهری‌ها و هم‌میهنانِ فرهیخته‌ام پیشکش کرده‌ام.» اصغری صحبت‌هایش را با این جملات درباره دشواری‌ها و لذت‌های پژوهش و نگارش تکمیل کرد که «تردیدی نیست که پژوهیدن و نگارش و تالیف کتاب، تلاش و کوشش پیگیر و تمرکز و شکیبایی می‌خواهد و باید که از بعضی دلمشغولی‌های معمول و گذرای زندگی کاسته شود، تا فرصت نوشتن فراهم باشد. اما کسی که شوقِ آفرینش ادبی و فرهنگی مانند نگارش کتاب را دارد، برای او “نوشتن” لذتی وافر داشته و کاری ذوقی محسوب می‌شود. مانند کسی که موسیقی می‌نوازد، نقاشی می‌کند و بازیگر تئاتر و سینما است.» پس از آن، صحبت ما به شرایط کنونی فرهنگ در شهرستان لاهیجان رسید. اصغری گفت «شهر لاهیجان از دیرباز مردمانی فرهنگ‌دوست و فرهنگ‌مدار داشته و شخصیت‌های فرهیخته‌ای را در دامان خود پرورده است. نشر روزنامه‌های محلی و پدیده کتابخانه عمومی شهر و وجود نخستین سینما در باغ ملی لاهیجان و مانند این‌ها، گواه این مدعا است. هنوز هم باوجود تنگناها و مشکلات پیش رو، کارهای فرهنگی خوبی در لاهیجان انجام شده و می‌شود. مانند: نشر نشریه‌های محلی مانند صدای لاهیج و فصلنامه لاهیجان؛ پویش و کُنش‌های فرهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان، با مدیریت کارآمدِ خانم نگار نادری، که خود ازهنرمندان و نگارشگران آثار هنری است؛ پویش‌های فرهنگی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی لاهیجان؛ حضور فرهیختگان در گردهمایی‌های علمی و هنری؛ گروه‌های موسیقی محلی؛ شاهنامه‌خوانی و شعر و ترانه؛ انجمن سینمای جوان؛ کار روی زبان بومی و مادری و مانند این‌ها. اما آنچه به نظر اینجانب قابل تامل و اندیشه‌برانگیز است، همانا حمایت نکردن بایسته نهادها و سازمان‌های شهر از فعالیت‌های فرهنگی است، چرا که حمایت آنان بیشتر جنبه آماری و تبلیغاتی دارد! برای مثال کتاب‌هایی مانند “نگاهی به مردم‌شناسی لاهیجان” و”کتاب‌شناسی لاهیجان” با توجه به موضوع آن‌ها باید و لازم است که مورد حمایت قرار گیرد. اما شوربختانه برای نویسنده کتاب، تنها عشق و ذوق شخصی است که او را راه می برد و همه رنج‌ها و هزینه‌های روبه افزایش مستمر چاپ و نشر کتاب را یک‌تنه تحمل می‌کند!» او صحبت‌هایش را با این جملات به انتها رساند: «از مجله شما که این فرصت را در اختیار من گذاشته‌اید سپاسگزاری کرده و امیدوارم بتوانیم دست در دست هم به مهر دهیم و همچنان به پویش‌های فرهنگی خود در راستای خدمت به شهر لاهیجان و میهن بزرگ‌مان، ایران، موفق باشیم.»
کتاب‌های دیگرمحمود اصغری:
ـ جشن‌های باستانی ایران و توسعه گردشگری فرهنگی
ـ احزاب سیاسی ایران؛ کامیابی‌ها و ناکامی‌ها
ـ نگاهی به مردم‌شناسی لاهیجان
ـ پویشی در گیلان‌شناسی
ـ سیمای مصدق در گستره تاریخ
ـ احزاب و رویدادهای سیاسی ایران
ـ میراث باستانی و تاریخی ایران و توسعه گردشگری
ـ گذر از مرزهای تکرار
ـ پنجره‌ای رو به خورشید
ـ گفت‌وگوها و گفتمان‌ها؛ بنیاد توسعه سیاسی
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
کتاب‌شناسی لاهیجان به همت انتشارات آوای غزل چاپ و منتشر شده است.
عنوان مطلب در نسخه چاپی: گفت‌وگویی کوتاه با محمود اصغری درباره کتاب جدیدش کتاب‌شناسی لاهیجان.