سعید نفیسی و لاهیجان / روایت استاد از بقعه چهار پادشاه مجله لاهیجان: بهار سال ۱۳۰۶ سعید نفیسی چند روزی

زمستان است. برف باریده و زمین را پوشانده و هوا هم سرد و سوزناک است. برگ‌های درختان نیز ریخته‌اند. اما چراغ خانه همچنان روشن است. درخت‌ها نیز استوار سر جای خودشان مانده‌اند. سرما، هرچقدر هم پُرزور، باز حریف ریشه‌ها نشده است.

درباره نقش گیلان در تاریخ مشروطه ایران و پیشگامی گیلانی‌ها در جنبش آزادی‌خواهی کشورمان، بسیار گفته‌اند. از میان روایت‌های معتبر و خواندنی درباره حوادث آن سال‌ها، روایت احمد کسروی در کتاب «تاریخ هجده ساله آذربایجان» یکی از بهترین‌هاست. ما در این بخش، خلاصه‌ای از آن را که به ماجرای شورش رشت و تبدیل گیلان به سنگر آزادی‌خواهی است باهم مرور می‌کنیم و از طریق نوشته‌های کسروی، به گذشته استان خودمان می‌رویم.

شهرستان ما در چند دهه اخیر نسبت به قبل بسیار تغییر کرده و این تغییرات آنقدر پررنگ است که بتوانیم ببینیم‌شان و درباره‌شان صحبت کنیم. البته بحث تحولات لاهیجان، بحث بسیار گسترده‌ای است و ساحت‌های گوناگونی را در خودش جای می‌دهد. بخشی از این تغییرات، به «زمین» برمی‌گردد و آنچه کاربری اراضی خوانده می‌شود. این گزارش، درنگی درباره همین موضوع با تکیه بر تحقیقات علمی مرتبط با آن است.

سرانجام، در پاییز ۱۴۰۲ به پنجاهمین شماره مجله لاهیجان رسیدیم. راهی که تا اینجا آمدیم، راهی طولانی و سخت، اما نه خالی از لذت بود. احتمالاً از این به بعد نیز همین‌طور خواهد بود. هرچند ما به پایان خوش این قصه، بسیار امیدواریم.

موسیقی در استان ما، نه موضوعی حاشیه‌ای و تفریحی و تفننی که همیشه بخشی از بافت زندگی مردم بوده است. گیلانی‌ها از گذشته، رنج‌ها و لذت‌ها، و نیز حسرت‌ها و رویاهای خودشان را با زبان موسیقی بیان می‌کردند و برای گفتن از آنچه به زندگی پیوند می‌خورد به نغمه‌ها و ترانه‌ها پناه می‌بردند.

در بسیاری از پژوهش‌هایی که چگونگی تشکیل پادشاهی صفوی موضوع محوری آنان است، به لاهیجان و پادشاهی بیه‌پیش هم اشاره می‌شود، زیرا پایه‌گذار پادشاهی صفوی، هفت سال از حساس‌ترین سال‌های عمرش را در لاهیجان اقامت کرد و به تعبیری در پناه حکومت بیه‌پیش بود. یکی از این پژوهش‌ها، کتاب «پیدایش دولت صفوی» نوشته میشل مزاوی است.

برای بحث درباره این موضوع که نقش میراث فرهنگی در جذب گردشگر و توسعه گردشگری در شهرستان لاهیجان چیست و این بخش چه ظرفیت‌های پیدا و پنهانی دارد، ضروری است برخی عبارات و اصطلاحات را، ولو به شکل کلی تعریف کنیم‌. سپس به جستجوی پاسخ این پرسش برویم که چرا میراث فرهنگی لاهیجان نقش چندان پررنگی در جذب گردشگران ندارد؟

مجله لاهیجان ـ یاسمن ابراهیمی: قرار بود گیلان قطب کشاورزی باشد، قرار بود صنعتی داشته باشیم که دشمن طبیعت نباشد، قرار بود بهاران بوته‌های چای چونان فرشی سبز زینت‌بخش شهرهای‌مان باشند، تابستان‌ها بوی برنج مدهوش‌مان کند. قرار نبود توتستان‌ها و تلمبارهای کرم ابریشم نابود شود. کمر نوغانداری وقتی شکست که باغ‌های توت از بین رفت.

چندی قبل، از نخستین مجموعه شعر سحر قاسمی، که با عنوان «آراه» منتشر شده بود نوشتیم. نوشتیم که این مجموعه شعر از همان ابتدا با دلتنگی آغاز می‌شود، چنان که گویی همه‌چیز این مولف غریب را دلگیر و دلتنگ می‌کند و گویی «آراه» امتداد این دلگیری و ادامه‌ این دلتنگی‌ست. همچنین نوشتیم که رنجِ فقدان و عذاب دوری یکی از سوژه‌های پررنگ مولف است که قاسمی در بسیاری از آثار این مجموعه به شکلی عمیق و سوزناک بدان پرداخته است. قاسمی بعد از «آراه» به همین مسیر ادامه داد و اواخر سال گذشته، مجموعه دیگری به نام «چتر من، واژه‌های من» را در همکاری با انتشارات حس آخر منتشر کرد.